خسروا ، چون تو آسمان نارد

باد را هیبت تو بر بندد

پای تو فروش محمدت سپرد

روز هیجا ز سر کشان تیغت

تیر چون باد تو ز شخص عدو

همچو مشاطگان عزیمت تو

در کف نیزه ، چون عصای کلیم

سنگ چون موم گردد ، اربر سنگ

هر که جان را بمهر تو نسپرد

زهر با حشمت تو نگزاید

برق تهدید تو جهان سوزد

بر تن اسلام درع تو پوشد

سال و ماه از نشاط خوردن تو

وام دارد عدو ز تیغ تو جان

خسروا ، چرخ با عنایت تو

دست بر آسمان برد ، هر کو

بنده ، روزی که پیش تو نبود

بشنو این قطعه ، کز شنیدن آن

هر که در نظم این سخن نگرد

شاد زی سال و مه ، که شادی تو