بر هیچ حق زمانه چو تو قهرمان نداشت

روی زمین ز نقش معالی نشان نداشت

در صدر مهتری چو تو صاحب قران نداشت

جز انتظار دولت تو آسمان نداشت

بهتر ز نوک خامهٔ تو ترجمان نداشت

مانند او سپاه هدی پهلوان نداشت

بی دود مرگ عرصهٔ یک دودمان نداشت

جز زرد فام و چفته بشکل کمان نداشت

علمی نبود در همه عالم که آن نداشت

اسرار خود ز رأی تو هرگزنهان نداشت

بر هیچ کار خصم ترا کامران نداشت

آن کس که حرز مدحت تو بر زبان نداشت

بر مهر خاندان تو بسته میان نداشت

کز بخشش تو بدرقهٔ کاروان نداشت

از عزم کار دیدهٔ تو دیدهبان نداشت

از جود بی ریای تو یک میزبان نداشت

چون انده مصالح پیر و جوان نداشت

کو را پناه جاه تو اندر امان نداشت

گر چه کس از قبیلهٔ او نام و نان نداشت

یک اهل فضل را به مقام هوان نداشت

جز در حمایت کنف تو مکان نداشت

در جان و دل محبت این خاندان نداشت

جز نشر مکرمات تو اندر بنان نداشت

جز با کمال فخر شریک عنان نداشت

آنرا چو دل عزیز و گرامی چو جان نداشت

کان را فلک چو باد بعالم روان نداشت

هرگز دل کریم تو آن را گران نداشت

بر تازگی مکارم تو شادمان نداشت

دارد هزار سود و ترا یک زیان نداشت

ما را دعای صدر تو رطب اللسان نداشت ؟

زاید عجیبه ای که در آن سان جهان نداشت

در ساحت زمین چو تو صدری زمان نداشت

ور چه کسی نعیم بقا جاودان نداشت