در آمد از غم تو ، ای بخوبی ارزانی

کنم بطبع فدای تو دیده و دل و جان

بنفشه زلفی و گل خدی و چه می گویم؟

اگر بساط کف پای تو کنم دیده

بزلف و رخ صفت عدل و صورت ظلمی

تراست حسن پری حاصل و نیابد کس

همیشه سست بود در وصال پیمانت

حلال داری بی جرم خون عاشق خویش

چه طبع داری ، ای بی وفا ؟که با همه کس

ببی وفایی و بد عهدی و جفاگاری

گرفته دیدهٔ من پیشه در چکیدن خون

علاء دولت ، شاهی که از مکارم اوست

خدایگانی ، فرزانه ای ، که خوانندش

بدیع فکرت او را ضیای خورشیدی

تنش نشانهٔ انواع سعد گردون

بروز معرکه اندر خراب کردن شرک

ثنای اوست بهین حرز اهل دانش را

خدایگانا، آنی که تا ابد داده است

تویی که لؤلؤ انعام را بکف بحری

کمال ذات معلی بجاه تست چنانک

قوام پیکر اقبال و کامرانی را

ز حشمتت اثری بود جاه جمشیدی

اگر بعهد تو دانای روم زنده شود

همیشه تا که بود ذات ایزدی باقی

ز کردگار ترا باد تحفه آسایش

نهاد شخص عدوی تو یار رنجوری

مباد رنج جداییت شرع و ایمان را