نگارینا ، بهر معنی تمامی

بقامت حسرت سرو بلندی

ثغوزک مثل عقدالدر حسنا

و مجهک کالهلال اذاتبدی

خور تابان ، که سلطان نجومست

پریروی و پری خویی و با ما

جبینک ساطع کالبرق ، منه

و جفنک لیس یدعی الجفن الا

ببوس و غمزه همچون نوش و نیشی

اگر رویم چو زر پخته کردی

یمللنی فراقک کل میل

ابیت و فی جفونی ماء حزن

تو ، ای موی نگار ، از روی معنی

معطر کرده عالم را نسیمت

کریم فی السخا کفیه بحر

شعارنهاه للایام زین

برای او جهان ملک روشن

جناب فرخ او زایران را

صفاءالبشر من لعناه بادا

و منه الملک محمل النواحی

خداوندا ، تویی کزداد و دانش

جهان را آسمان افتخاری

ولیک فی سعود و ابتهاج

فهذا ساحب ذیل الامانی

نه همچون عزم تو شمشیر هندی

ظفر با تو خرامد ، هر کجا تو

فدیتک قد عمرت برغم دهر

فمنک ملکت ناصیة المباعی

مرا پیرایهٔ امنی و یمنی

جهان پر بند و دام حادثانست

بقیت منعما و حماک کهف

و قدرک راسخ البیان راس