اندر جوار جاه تو اسلام را پناه

هشت آسمان معسکر و هفت اختران سپاه

اوج جلالت تو گذشته ز مهر و ماه

روی عدوی تو ز خلاف تو شد سپاه

بر تن قبای دولت و بر سر کلاه جاه

مقلوب گشته بر سر اعدای تو کلاه

تا پیش بارگاه تو حاضر شود پگاه

هم آفتاب ملکی و هم سایهٔ الاه

بوده مدیح خوان تو بر تخت و مدح خواه

چون بنده مدح خوانی در هیچ بارگاه

در دل ز طول مدت یابد ملال راه

دانی اگر بچشم حقیقت کنی نگاه

جوید گناه چاکر بیچاره بی گناه

نغنوده ام ز ناله و ناسوده ام ز آه

عهد ولا و طاعت تو ناشده تباه

چونانکه حق خدمت تو داشتم نگاه

تا کوه بی قرار نباشد بسان کاه

بادا قرارگاه عدوی تو قعر چاه