ای کفت بحر ایادی و دلت کان علوم

گشته از کف تو آثار مسایی مشهود

در کف حاسد تو سوسن آزاده چو خس

نیست با وجود تو در گرد جهان یک مسکین

هر سمومی ، که نه از خشم تو ، آن هست نسیم

هر که جز کف تو بوسد بر خلقست خلق

مادحان را نبود غیر تو هرگز ممدوح

تحفهٔ لفظ تو ماهیت آفاق و نفوس

هست از خنجر تو ولوله در بقعهٔ ترک

فتح از تیغ گهربار تو گشته موجود

بنده ای گشته جهان ، جاه ترا، سخت مطیع

طلب غایت مرگست عداوت با تو

هر که با کینت و حرصست ز جان محرومست

خسروا ، عید بخدمت سوی صدرت آمد

باد پروانهٔ تو نافذ و هم اندر عید