چه حیله سازم ؟ کز من گسست یار سلام

گرفت دامن من هجر ، نابرآورده

بریده گشت و گسسته دل از برم ، تا دوست

چو زر پخته شد از تف سینه چهرهٔ من

ز ناله نیست مرا راحت و نشاط و طرب

از آن دوچشم ، که دارند خون خلق حلال

بسان پسته دل تنگ من شکافته شد

برفت سر بسر آرام از دلم ، تا گشت

دو زلف اوست چون دام و دل منست چو صید

تنم نبیند راحت همی ز جامهٔ عیش

ز روزگار بنالم ، که روزگار بقصد

بجام و جامه چو جانان موافقت نکند

دریق باشد در دست روزگار مقیم

علاء دولت و دین ، پادشاه عالی رأی

ابوالمظفر ، خورشید خسروان ، اتسز

سپهر قدر ، دریادلی ، خداوندی

خجسته خدمت او عهدهٔ صغار و کبار

بلند گشت هدی را باقتدارش قدر

ز بهر اوست وجود تبایع و افلاک

مجددست بعونش مراسم ایمان

ز نایبات جهان جاه او امان ملوک

کنند جلوه بصدرش عرایس افکار

نهاده گیتی اقلام ملک در دستش

نوشته گردون ارقام خیر در وصفش

خدایگانا ، قدر تو از جلال رسید

تویی ، که هست بیان تو مایهٔ اعجاز

بجز صلاح نباشد ز ایزدت تلقین

زمانه جز بهوای تو بر نیارد دم

کمین رأی تو پیرایهٔ هزار فلک

ز چرخ طبع تو تابد کواکب افضال

بعلم روح تو گشتست اشرف الارواح

ز هیبت تو چو سیماب ، در قبایل کفر

چو بر فروخته گردد بکار زار سیوف

ز طعن و ضرب پر از زلزله شود آفاق

ز هول صاعقهٔ تیغ های چون ارواح

بمعرکه جگر تشنهٔ دلیران را

کند هراس تو آن لحظه سرکشان را نرم

چو صبح تیغ تو پیدا شود ز مطلع غمد

یلان شوند ز تیغ تو منهزم چو نانک

با موافقت حربا ! که بر دریدی تو

گهی بدشت سمرقند و گه بصحن عراق

ز بهر نشر فتوح مبارک تو مقیم

مجمزیست بهند و مشربیست بترک

همیشه تا که بود میل از سر تحقیق

گهی بمسند فتح و ظفر درون بنشین

برغم انف بداندیش هر زمانی باد

بعید اضحی بادت ولایتی تازه