مفخر ملک عرصهٔ عالم

شاه غازی علاء دولت و دین

شهریاری ، که طبع بازل او

کامگاری ، که دست فایض او

آن بهر جای پیشوای ملوک

آنکه هستش فلک ز خیل عبید

حشمتش در زمانه بوده قدیم

بهمه چیز فعل اوست مشار

ناصح از مهر او قرین نشاط

ای مطاعی ، که بهر خدمت تو

وی شجاعی تست کیمیای وجود

سد امن تو بسته راه بلا

کرده مر علم را و علم را

داده مر دوست را و دشمن را

خاک در دست نیک خواه تو زر

تا دلی را دهد زمانه سرور

نیک خواه تو باد یار نشاط

شخص هر تو سنی ز سهم تو رام

با دل تو همیشه شادی جفت

دشمن تو غمین و طبع تو شاد

چون زمان بندهٔ تو گیتی نیز