ضمیر پاک ترا بر نهان چرخ وقوف

مباد خوف زوال و مباد بیم کسوف

که باد چشم بد از روزگار تو مصروف

زبان اهل خرد بر دعای تو موقوف

نه چون خلاف تو کاریست در زمانه مخوف

همه کرامت و فضلت از دلت مألوف

ز حشمت تو شود منهزم سپاه صروف

بصف کین عزمات ترا مضای سیوف

منم که هست دل من بطاعتت موصوف

مکارم تو ز آحاد مال من بالوف

نبود خواهد الا بمدح تو مشعوف

همیشه تا که مرکب بود سخن ز حروف

بعز و دولت بادا جناب تو محفوف