شهی که نقش نگین جلال شد نامش

خدایگان جهان، شاه شیردل اتسز

جمیل گشت معالی بحسن اقبالش

همه اکابر گیتی رهین افضالش

عدوی دولت او چون بدست گیرد جام

در اضطراب از آنست آسمان شب و روز

بروز بزم کمین مطربیست ناهید

بجز خیال نماند اثر ز کلب الروم

در افتد ز سریر و بر افتد ز سرور

عنایت ازلی عدل داده تعلیمش

بنزد عقل ز گردون شریفتر باشد

بوام دارد بدخواه جان ز خنجر او

اگر عدوی وطن گیرد از برون جهان

مزینست زمانه بجاه و اقبالش

کدام عاقل دانا که او نجست هوا ؟

زمانه کرد ز احوال خویش آگاهش

همیشه تا که صلاح و فساد اهل زمین

نظام باد هدی را برایت ورایش

بهفت قسم زمین ولایتش مرساد

چنان که کام من از خلعتش بحاصل شد