تا دامن از من کشیدی ای سر و سیمین تن من

جانا رخم زرد خواهی جانم پر از درد خواهی

بنشین چو گل درکنارم تا بشکفد گل ز خارم

ای جان و دل مسکن تو خون گریم از رفتن تو

من کیستم بی نوایی با درد و غم آشنایی

قسمت اگر زهر اگر مل بالین اگر خار اگر گل

گر باد صرصر غباری انگیزد از هر کناری

تا عشق و رندیست کیشم یکسان بود نوش و نیشم

ملک جهان تنگنایی با عرصه همت ما

پیرایه خاک و آبم روشنگر آفتابم

ای گریه دل را صفا ده رنگی به رخسار ما ده

وی مرغ شب همرهی کن زاری به حال رهی کن