لاله داغدیده را مانم

دست تقدیر از تو دورم کرد

نتوان بر گرفتنم از خاک

پیش خوبانم اعتباری نیست

برق آفت در انتظار من است

تو غزال رمیده را مانی

به من افتادگی صفا بخشید

در نهادم سیاهکاری نیست

گفتمش ای پری که رامانی؟

دلم از داغ او گداخت رهی