در حریم اهل دل جلوه خدا بینی

نور صبحگاهی را بر جبین ما بینی

با شکوه درویشان شاه را گدا بینی

عشق را هنر یابی درد را دوا بینی

تا بهر چه روی آری روی آشنا بینی

وای اگر دل خود را از خدا جدا بینی

رند عافیت سوزی همچو ما کجا بینی

صبح روشنم خوانی گر شبی مرا بینی

تا ز دام غم خود را چون رهی رها بینی