هوشم ربوده ماه قدح نوشی

زنجیر دل ز جعد سیه سازی

از غم بسان سوزن زرینم

خون جگر به ساغر من کرده

بینم بلا ز نرگس بیماری

دردا که نیست ز آن بت نوشین لب

ای مشکبو نسیم صبحگاهی

آه و فغان من به قلک برشد

با آهنین دل تو چه داند کرد؟

ای همنشین بیهوده گو تا چند

راحت ز جان خسته چه می جویی؟