تا ببازار جهان سوداگریم

گر نکو بازارگانیم از چه روی

جان زبون گشته است و در بند تنیم

روح را از ناشتائی میکشیم

گر چه عقل آئینه کردار ماست

گر گرانباریم، جرم چرخ چیست

چون سیاهی شده بضاعت دهر را

پند نیکان را نمیداریم گوش

پهلوان اما بکنج خانه ایم

کاردانان راه دیگر میروند

گرگ را نشناختستیم از شبان

بر سپهر معرفت کی بر شویم

واعظیم اما نه بهر خویشتن

آگه از عیب عیان خود نه ایم

سفلگیها میکند نفس زبون

بشکنیم از جهل و خود را نشکنیم

بادهٔ تحقیق چون خواهیم خورد؟

چونکه هر برزیگری را حاصلی است

چونکه باری گم شدیم اندر رهی

زان پراکندند اوراق کمال

تا بیفشانند بر چینندمان