تا چشم بهم بر زنی خرابست

کاین بحر همیشه در انقلابست

در فکرت افسون شیخ و شابست

گر یک سر آبست، صد سرابست

در دام زمانه کم از ذبابست

گوشت بنوای دف و ربابست

تو خفته و ره پر ز پیچ و تابست

همواره نه این دلو را طنابست

این قافله عمریست در شتابست

کاین بادیه راحتگه ذئابست

کای راهنورد، این ره صوابست

زیراک سئوال تو بی جوابست

در پشه کجا نیروی عقابست

پای تو چرا اندرین رکابست

رفعت نه به نیکوئی ثیابست

خودکام مپندار کامیابست

در خانه هزارت اگر کتابست

سعی و عمل موسم شبابست

مانند چراغی که بی حبابست

کز پای تو چون مور در عذابست

مسپر بامیدی که ماهتابست

بر چهرهٔ خورشید جان سحابست

تا بر دلت آلودگی حجابست

آنجا که نه باران نه آفتابست