خوناب آتشین ز سر من گذشته است

مرغ هوای خلدم و تا پر گشوده ام

من داده ام به عشق تو دل، در زبان خلق

دل صید گشته، کنون، کار با قضاست

بر عیش تلخ من مبر ای مدعی حسد

هر گه که دیده ام گل روی خیال دوست

از من کجا به صحبت عرفی سزد که او