دانی که چیست مصلحت ما؟ گریستن

بی درد را به صحبت ارباب دل چه کار

دایم به گریه غرقم و چون نیک بنگرم

عمری به گریه های هوس آلود صرف شد، کنون

درمان من ز مسیحا مجو که هست

گاهی به یاد سرو قدی، گریه هم خوش است

هر کس که هست گریه به جانش رواست و بس

عرفی ز گریه دست نداری که در فراق