تنها نه دلق خود به می ناب شسته ایم

قسمت بلاست ورنه می آلوده دلق خویش

ما توبه دشمنیم و قدح دوست، دور نیست

از بس شکفته در دهن تیغ رفته ایم

هم کفر ما به لذت و هم دین ما به ذوق

تاوان دل عطا بکن ای دل شکن که ما

عرفی ببین که گریه چه توفان نموده است