دل در شکن طرهٔ دلبند شکستیم

سودازده گی بین که دل هم نفسان را

ما را بکن از عشق به زهر مژه ها یاد

از بس که شکفتیم ز تلخابه کشیدن

می کفت به یعقوب محبت که بسی ما

دردا که از این عهد که دل با صنمی بست

تا کام تو عرفی ثمرآلوده نگردد