ما ره نشین مردم دیدار دوستیم

هر دم خیال بازی و فکر کرشمهٔ

ای نوحه سنج ناله بر زدی ز لب، که ما

ما می گزیم شهد ریا را نه زهد را

در عجز لذتیست، تو در کار خویش باش

ای عندلیب گلبن دستان سرا، که من

خلوت نشینی از من و عرفی مجو که ما