اگر تو خنده کنی از گل و شراب چه حظ

اگر نه سایهٔ حسن تو جویم از خورشید

کمالِ حسنِ درونِ جمال در جلوه است

عنان این دل صد جا شکسته را بگذار

ز آسمان طلبیدم نشان راحت، گفت

تلافی غم شب می کنم به خواب صبوح

سبوی دُردکشان محتسب شکست، ولی

نشاط فارغ و اندوه عاشق است شراب

مگو که گوش به واعظ نمی کند عرفی