گفتم نکنم ز کین فراموش

کو زخم کرشمه ای که از ذوق

خون جوش نمی زند ز خاکم

صیدی گذرد که از خرامش

از نکهت او نسیم کرده است

صد شکر که صاحبان خرمن

جسم ار نه مطیع امر باشد

وین کاش گرم چو باد ناید

از بیم شکوه بر زبانم

می می کند از کرشمهٔ تو

از کلک من ار غذا گرفتی

یاران بکنید یاد عرفی