کونین مست و بادهٔ نابی ندیده کس

مردند تلخ کام جهانی و هیچ گاه

مخمور نیمه مست فراوان بود، فغان

دردا که طفل طالع ما یافت تربیت

در عهد جور لطف تو دست امید را

فریاد ازین غرور که در صید زیرکان

موسی ندیده ور نه به اکرام یک نگاه

عرفی در آ به زمرهٔ مستان، کزین گروه