داغ داغم کرد یأس و طالب کامم هنوز

آبم آتش گشت و خاکم شد ز خاکستر بدل

صدهزاران شب ز آه آتشینم تیره روز

بس که صیاد مرا هر گوشه دام و دانه ایست

تربتم ویران تر از کاشانه شد از بخت بد