غزل شمارهٔ ۳۰۸
آواره دلی کو روش خیر نداند
پر آبله پایی که ره سیر نداند
عاشق هم از اسلام خراب است، هم از کفر
پروانه چراغ حرم و دیر نداند
زنهار مکاوید دلم، کاین مغ سرمست
آیین شر و قاعدهٔ خیر نداند
جز با دل عرفی نبرم نغمهٔ منصور
کیفیت این زمزمه را غیر نداند
