هر کس که در بهار به صحرا برون رود

عارف به خار و گل چو ببیند به روی دوست

حربا مجوی، بر اثر عشق رو، که گل

سرچشمهٔ تراوش دشنام همت است

دریافتم ز بوی تو عرفی، که بهر گام