آنان که غمت مایهٔ افسانه نسازند

افسانه مخوانید که مستان خرد سوز

زنار نمودم به همه صومعه داران

تا حشر سراسیمه به هرکوچه درآید

آتش به دو عالم زده از ناز و مرا غم

این سیل که بینم نمی از طبع تو عرفی