کسی که رو به حریم رضا نمی آرد

کسی به زمرهٔ ارباب دل ندارد راه

به آب عشق بنازم که کشتی دل من

زهی شکیب که دست کرشمه بستن دوست

به عالمی کندم آفتاب فتنه کباب

دل اجل شکند ور نه کو دمی کز دوست

ازان به میکده برگشتم ازحرم، کانجا

بگفته شکر تو عرفی ، نمی شود تسلیم