خوبان که به هم گرمی بازار فروشند

ما نامه و قاصد نشناسیم و نبینیم

حیران شده گان تو به خورشید قیامت

ما معتکف گوشهء تنهایی خویشیم

روشن مکن ای مه شب دیجور که عشاق

مسکین نفس ما که تذروان چمن گرد

با آن که یقین است که در گلشن فردوس

زین دست تهی در غلط افتم که مبادا

عرفی تو گهر جمع گن امروز که این جنس