عشق اگر مرد است، مرد او تاب دیدار آورد

تا فریبد ابلهان را در متاع روی دوست

بس که زخم غمزه خوردم زمین مشهدم

کافری دان عشق را کز شغل من گر وارهد

بگذر از دارالشفای عشق کز بهر علاج

مو به مویم دوست شد، ترسم که استیلای عشق

ای که عرفی را مسلمان خوانده ای، او را بکاو