صومعه دیدم به جز مشتی بروت باد نیست

بی نفس ارباب معنی زندگانی می کنند

وصف جنت کم کن ای رضوان که در بستان عشق

تهنیت جز در مصیبت پیش ما عیب است، عیب

دانه ی طاووس کمتر بین که در گلزار عشق

در جهان دوستی و در زبان دوستان

بی ستون ما ز فیض نور حسن آیینه است

عاقبت سوز آتش عرفی به دوزخ حیف نیست