بکرد با دل تو ای ملک وفا بیعت

ز طبع و دست تو گیرد همی سخا حجت

بطاعت تو نیارد همی قضا غفلت

بنور مدح تو گیرد همی ذکا زینت

بخیر مال ، ترا هست آشنا دولت

ز هیبت تو نگردد همی روا فکرت

ز سیرت تو برد زینت و بها حکمت

نجست یارد پیش تو اژدها وقعت

تراست بر همه مردان پارسا منت

شدست کام تو بر کامۀ عطا صورت

شدست بر کرم و فضل تو گوا فکرت

ز تو نخواهد شد جاودان جدا ملکت

بود زمین عدوی ترا گیا شدّت

نکرد طبع تو هرگز بناسزا رغبت

براستی برد از تو همی ضیا ملت

همی کنند بنیکی ترا دعا امت

دهد بصحبت اعدای تو رضا محنت

همی بجوید مهر ترا هوا رحمت

گرفت با طرب سال تو بلاقلت

چنانکه سال نو آورد مر ترا نزهت