مهرگان آمد گرفته فالش از نیکی مثال

فال فیروزی و زرّست : آسمان و بوستان

گرد برگ زرد او بر چفته شاخ زرد خوش

بگذرد باد شمال ایدون که نشناسی که او

آسمان پاکست و یکپاره در او ابر سیاه

جام پیروزه است گوئی بیضه عنبر درو

عالم فضل و یمین دولت و اصل هنر

کامگاری را ثبات و نامداریرا سبب

داور بی مثل و نیکو سیرت و عالی صله

خادم او باش تا مردان ترا خدمت کنند

جز بجان اندر ، سنان او نیابد ره همی

مژه از چشم عدو یک یک بنیزه بر کند

خاک و باد و آب و آتش طبع ازان شد که اسب اوست

از غزال و کوه اگر نسبت ندارد پس چرا

آلت روز شتاب و منزل روز سفر

آلتست آری ولیکن آلتی کش نیست عجز

آلتست آری ولیکن روزگارش زیر دست

آفتاب عقل و رای و روح طبع و دهر عزم

این جهان و آن جهان در زیر مهر وجود اوست

همت عالیش را گوئی عیال است ای عجب

گوهری باشد که در گنجد بدو چندین هنر

فایدۀ دیدار بیش از دیدن او خیر نیست

اعتدالست التفانش مر طبایع را نگر

هیچ هندو ننگرد از بیم او در آینه

تیغش ایشانرا شبی دادست کآنرا روز نیست

در بلاد و بیشه های هندوان از بیم او

گنجهای هندوانرا شاه غارت کرده بود

تیر شاه از کشتگان در جنگ چندان برکشد

بودنی داند چنان گوئی که بی تدبیر او

تا نبارد قطرۀ باران ز آتش بر زمین

بر زیادت باد عمر و روزگار ملک او