شکسته شد که چنین چفته گشت چنبروار

شب سیاه که دید از گره زره کردار

گهی مشعبد خوانندش و گهی عطار

که گاه دایره سازد ازو و گه پرگار

که هر که عاشق شد رنجه دل زید هموار

که من بشهر نگاری بدیع دارم یار

مخواه خوبتر از مدح شهریار نگار

امام بار خدایان و قبلۀ احرار

که لرزه بیشتر آنگه کند که یافت قرار

بهر دو گیتی نیکست پارسا را کار

همیشه جفت بود تنگدستی و تیمار

که لشکرش چون آبست و کاغذست سوار

هزار بار مر او را بسم اسب غبار

بجمله گرد شدستی کنون بلاد و قفار

بمغرب اندر پیدا شود ازو آثار

که اندکست معانی و فضل او بسیار

که مدح اوست ز مدح دگر کس استغفار

ز بیم آتش آن تیغ تیز جان اوبار

همی شنو سخن و هیچ استوار مدار

بآب ماند و آتش فروزد از کردار

هزار یک زان کورا بداد و او بیدار

همیشه تا ز یم نیل بر نخیزد نار

تنش درست و نگهدارش ایزد دادار

خجسته باد بر او سال و ماه و لیل ونهار