نافه دارد زیر اندر گشاده بی شمار

خانمان از رنگ و بوی او همیشه چون بهشت

چشم زی رویش نگه کرد اندرو لاله شکفت

چشم من گوهر فروش و زلف او عطار شد

بار عشقش من کشم زلفین او گشته ست کوژ

ابر بارنده گر از دریا بر آید عشق او

سیل بار ابر است قطره اش بیجاده گون

همت درگاه او عالیتر از اوج فلک

تا پدید آید رسوم و سیرت میمون او

علم او دارد جمال و عدل او دارد شرف

بدسکال ملک او روزی ازو اندیشه کرد

حاسدان و دشمنان را از نهیب و هیبتش

پاک چون دین است و عالی چون حق و شیرین چو جان

قدر او اندر نیامد زیر دوران فلک

گر نبودی عزم او دولت نبودی پیشرو

خواسته زی ما عزیز و خوار باشد خواستن

حلم او کوه است و جودش بحر و رایش آفتاب

هیچ حاصل نامد از گیتی اگر بی او بود

از گرانی حلم او خاک و ز پاکی طبع باد

نیکنام است و عجب باشد جوان نیکنام

حق نصیب و حقور است و حق شکار و حق سخن

رحمت صرف است گویی صورتش در بزمگاه

روی جوید تیغ او از جسم سالاران نصیب

زیر زخم تیغ او بگشاید از فولاد خون

سنگ یکسان است زیر ضربت او با حریر

زو دو چیز اندر دو چیز نامور صورت گرفت

دشمنش راهست ازو در سر دو چیز اندر دو چیز

آسمان و دهر و خورشید است و دریای بموج

آسمان خواسته بخش است و دهر شیر گیر

از عوار و عیب دنیا هر کسی آگاه بود

گر نبودی عادت او جود نگرفتی شرف

ای به هر فضلی ستوده ، وی به هر فخری پدید

اورمزد مهر ماه آمد رسول مهرگان

بر تو فرخ باد و کار تو به کام دوستان

تا بسیجیده ست عالم تا نگاریده ست تن

شاه گیتی باش دائم شادکام و شادمان