در مراعات سر دین باشد

به دل اثبات ذات حق کردن

دان که از حکمتی نکو ناید

گر چه دانند علم یونان را

بین و آنگه شنومقالش را

فعل او بین که سربسر هوشست

گفت: «منی خذوا مناسککم»

کز کتاب و ز سنت افتد دور

نطق او در زبان و کردارست

صحبتش رحمت خواص و عوام

کانچه گوید به قدر گوید و راست

در پی آرزو قدم نزند

خرد او کند هوا را پست

راه سالوس و زرق بربندد

آنچه گوید نبشتنی باشد

صفت صادقان رفیق او را

اجل اندر برابرش باشد

ننهد بی یقین قلم بر حرف

دل ز بهر درم ندارد ریش

رحم بر منعم و فقیر کند

چون بیازرد، زود باز آرد

ننگش آید ز خام دانستن

بی تواضع نظر به کس نکند

حکما را صفت چنین باشد

هرخسی را حکیم چون گفتی؟

دل خود را به نور واصل کن

حکما را سپاسدار شوی