چونکه در اعتدال شد محکم

سایهٔ نور چون بدان انداخت

شد به قامت ز استقامت راست

تن تباهی ندید و جان دایم

زانکه او را سه روح و یک بدنست

زبدهٔ این نبات و حیوانست

مایهٔ نشو و پرورش سازد

خون شود در تن از حرارت هضم

یابد آن خون ز روح پیوندی

به سپیدی چو زیبق و چو زجاج

اصل این چند فرع دانندش

نسبتش با بدن درست شود

چون کند خفت خلوتی با جفت

به دهان رحم ز مجری صلب

زود اندر مشیمه شان ریزد

خلعت تربیت برو پوشند

تا چو خون نژند سازندش

تا در آن جایگه قرار کند

اندران وقت کو بود یارش

متغیر به شکل و صورت و رنگ

بر چنین آب نطفه نام نهند

طفل پردان و معنوی باشد

هر یکی زین قیاس حکمی رفت

مدد و یاور و پناه دوم

باز گردد به رنگهای دگر

زان پدید آید اختلاجی نرم

اندرین حالتش ولد خوانند

یا گزند و مخافتی نرسد

متصرف شود در اندامش

با دگر عضوها کند روشن

نزد دانا لقب جنین باشد

شودش نقش بند پیکر و چهر

روحش اندر بدان روان گردد

مرد داننده کودکش خواند

از سرش موی رستن آغازد

صورت چشم و گوش و بینی و فم

شود از انجمش عطارد یار

داد ترکیب هاش داده شود

رویش از روشنی چو ماه کند

گر بزاید بماند این فرزند

نوبت آید به کوکب کیوان

هم شود کار زندگیش تمام

اندران راه سهمناک درشت

قوتی در ولد پدید شود

وز شکنجی چنان برون کندش

او سبک، لیک ازو شکم سنگی

هر دو از بار یکدگر خسته

رنجه از خفت و خیز کدبانو

خبر از بنیت و نبوت نه

در دگر محنت اوفتد چندی