خبری ده که چون گذشت این دل

سر این هجر و این بعاد چه بود؟

وز وجود جهان خبر یابیم

گر ندانسته ای درست بدان

در وجود و عدم دهند اساس

ممکنست ار چه بر اثیر بود

واجبست و بدین مخواه گواه

بی چه و چون و خواب و خورد بود

تو از آن ذات بی جهت مگذر

ذات واجب مغایر آنست

شد ز جودش وجود عالم پر

زانکه نورست و فاش گردد نور

رحمتش رخ به نیک خواهی کرد

طالب جسم و جان و صورت شد

گر چه آخر ندارد و اول

نظری بر کمال خویش انداخت

عقل کورا بدید کرد سجود

شد پسندیده زان پسندیدن

سومین جوهر دو فرد افتاد

پیکر آسمان هویدا شد

تا بداند که حق که واو کیست؟

چرخ در گفت و در شنید آمد

حکمتش چون بدین فزونی خواست

هفت شاه و دوازده خانه

روشن آیین و روشنایی بخش

هر یکی پرده ای نوازنده

شد زمین روشن و زمان پیدا

بر زمین نیز هفت خط بکشید

هر یکی بر ستاره ای بستند

یافت انجم برات پیروزی

مشرق و مغرب و جنوب و شمال

چار عنصر پدید شد بر فور

هم حیات تو، هم هلاک تواند

زان سه مولود نامدار بزاد

معدن و پس نبات و پس حیوان

وز زمین شد نبات جوشیده

شد به جنبش روان و حکم روا

و آن برین هفت گنبد گردان

تا به وحدت رسید نقل به نقل

چون به وحدت رسید، فرار کند

جنبش نفس را طبیعت گفت

از تراکیب نقشها بندد

نیست این نقشهای گوناگون

نه مزاج از چهار عنصر فرد