گشته در اصل و در گهر والا

خویش را پیش آن پدر یابی

همه را جفت و مادران هستند

فارغ از ننگ عالم فانی

روی در روی فضل و پیشی کن

نام ایشان مبر، که نیست روا

تا نگیری طبیعت پنجم

سوزن او تعلق و پندار

زین دو بیگانه خیمه یکسوزن

گرد خویش از عمل حصاری کن

پدرانت، کواکب گردون

پسرا، میل کن سوی بابا

صحبت این بد اختران بگذار

نه تو زین مادران غرزادی

حس ده گانه را حواری تو

دل به این آب و این گیاه مده

آشنا آن زمان توانی شد

حیف باشد که خاک خاک شوی