که: سه روحند جسم را همراه

وین سخن باز می کنم تکرار

میکند کار در تن بنده

متفاوت به چندی و چونی

هر دم از زحمتی بنالد تن

که تو ادراک و جنبشش خوانی

بر سر شغل و کار خود باشند

گر چه رامند، لیک تند شوند

منفصل گشته از فضول کثیف

نشانهٔ قوت غریزی اوست

زان مزاج تو رطب و حار بود

زنده باشد، چنانکه میدانی

بدنت را شود حرارت کم

تا بپالاید از مشام و ز فرج

طرح کافور بر خط مشکی

دهدت دست، کم بود خللش

تا حیات از بدن گسسته شود

نفس نطقیت را کند معزول

ضغف و فرتوتی و فسردن را