میر عباد عبد آصف صف

بوالمحامد محمد بن رشید

زبدهٔ چهار عنصر متضاد

خاوری شهر و خاورانی شاه

پنجم چار گوهر معصوم

روی او قبلهٔ امیر و سپاه

رقبهٔ او رقاب را مالک

خلق حشوند، جمله بارز اوست

در سر انگشت او دو گیتی درج

در سر او نرفت باد جهان

مکر دنیا بدید و پستش کرد

چیست تا در سماط او سنجی؟

کرده از ترک او کله داری

جام می را به سنگ دستوری

زان شفا بخش کلک قانون بند

عمدهٔ راستی اشاراتش

رافت و رحمتش جهانگیری

نقرهٔ ماه و مهر ده پنجند

آسمان و زمین درو شد درج

ملک او ازو روی در عمارت کرد

زندگانی ز سر گرفت هنر

هیبت او چو دیو در شیشه

ترک ترکش سپرده تارک مهر

رصد ماه در گریبانش

آزری نقش و مانوی خامه

ذات تو سالک مقاماتست

خواجگی؟ منصب غلامانت

نه فلک مسند وزارت تو

قدمت شهر گیر و قلعه گشای

عرش ملحوظ خاطر پاکت

وندرین دامگه فتوح تویی

عود چون چنگ برکنار نشست

تا بنان ترا کند کلکی

افسر مشتری عمامهٔ تست

کرده طیب از نسیم خلق توجر

که چو یخ جمله سایه پروردند

هم به سردی گدازشان دادی

خون دشمن به پینه ریزی تو

محور این دوقطب دولابی

هر ندیمت چو کوکب دری

کرمت ضامن عروج سخن

پرچم رایت تو جرم هلال

آستانت به از رواق فلک

خاتم جم پشیزهٔ کرمت

لاجرم آن ببردی و این هم

به سخن چون تو نیست کام روا

قلمت چون کند سخن گویی

سخن اوحدی در اندازد

راست باد از برادران پشتت

زان فروزنده روی فرزندان

که مباد ایمنی ز جای تو دور