گفت: چوگان که زد آخر؟ که تو سر گشته چو گویی

گفت: درمان تو آنست که: آرام نجویی

گفت: رحمت هم ازو جوی، که آشفتهٔ اویی

گفت: اگر بشنوی از وصل لبم دست بشویی

گفت: روزی دو ملامت بکش، ار عاشق اویی

گفت، اگر نیستی احول، چه بری نام دو رویی؟

گفت: شرطیست که با من سخن یاوه نگویی

گفت: اندر پیم آن به که تو بسیار نپویی

گفت ترسم بگزی سیب زنخدان چو به بویی

گفت: می بینمت، انصاف، که باریک چو مویی

گفت: از سنگ دل من تو حذر کن که سبویی

گفت : نیکوست رخ من، تو نگه کن به نکویی

گفت: یکتا نشود تا نکند ترک دو تویی