کرد ما را بدین پریشانی

اشک چون خون و چشم چون خانی

که کشد کار ما به ویرانی

وی به دیدار یوسف ثانی

مستمند توییم و می دانی

دل بدادیم و هم پشیمانی

ور بیاییم رخ بگردانی

تن به حکم تو گشت و تو دانی

نامم از نامه بر نمی خوانی

که بنالد ز درد و درمانی