به خرابات گذارم ندهند از خامی

صوفی رندم و معروف به شاهدبازی

سر ز ناچار بر آورده به بی سامانی

حال می خوردنم از روزن و سوراخ به شب

آن زبونم که اگر بر سر بازار بری

دشمنم گر نتواند که ببیند نه عجب

اوحدی وار به صد بند گرفتارم، لیک