ترا می زیبد از خوبان غرور و ناز و تن داری

چو گفتم: عاشقم، بر تو، شدی بر خون من چیره

دل ار تو خواستی، دادم دل مجروح و جان بر سر

مرا در جامه می جویی، نیابی جز خیال از من

دلاویزی و دلبندی،نمی دارم شکیب از تو

نظیر زلف هندوی تو گر گویم خطا باشد

درختان چمن را پای نابوسیده نگذارم

چو گل چاکست پیراهن بسی کس را و دل پرخون

به دشنام و جفا، جانا، میزار اوحدی را دل