شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۷۸۹
اوحدی
اوحدی( غزلیات )
71

غزل شمارهٔ ۷۸۹

ساقی، بده شرابم، کندر چنین بهاری
نتوان شراب خوردن بی مطربی و یاری
یاری لطیف باید، گوینده ای موافق
تا می تواند از تن کردن بدل گذاری
آن کش نشسته باشد در خانه لاله رویی
حاجت نباشد او را رفتن به لاله زاری
چون تاختن کند غم آهنگ سبزه ای کن
بر گرد او کشیده از بید و گل حصاری
آن ترک را به مستی امروز در میان کش
ور در میان نیاید، آخر کم از کناری
عیبم مکن، که دیگر مشکل خلاص یابد
او را کزین گلستان دامن گرفت خاری
این هفته با حریفان من کار آب کردم
چون آب کارگر شد، از من مجوی کاری
آن ماه با حریفی هر شب شراب نوشد
تا جام او نباشد بی کلفت خماری
گل گر به رغم سنبل بر خال دل نبندد
در بلبلان نیفتد زان گونه خار خاری
چون چشم من نگردی ابری به گلستانی
چون اوحدی ننالد مرغی ز شاخساری