74
غزل شمارهٔ ۷۴۶
باز به تنها چنین عزم کجا کرده ای؟
وعدهٔ وصل که بود اینکه وفا کرده ای؟
سخت به جوش اندری، تا چه هوس میپزی؟
بس به هوس میروی، تا چه هوا کرده ای؟
رفتی و ما همچنین بر سر یاری و مهر
گر چه تو یاری دگر بر سر ما کرده ای
میل به ما میکنی، تا بخوری خون ما
خوردن خون سهل اگر میل بما کرده ای
صید که از دام تو گشت رها، دیگرش
زود بگیردی ولی خود چه رها کرده ای؟
چشم تو تیری فگند، گفت: خطا شد دریغ!
تیر تو در دل نشست، گو که: خطا کرده ای
کی سخنی گفته ای با دلم از زیر لب؟
یا به مثل پرسشی از سر پا کرده ای؟
کرده زبان بارها با من مسکین گرو
پس دگری را ز لب کام روا کرده ای
چون همه را داده ای خلعت وصل، ای پسر
پیرهن اوحدی از چه قبا کرده ای؟