67
غزل شمارهٔ ۷۳۸
ثوابست پرسیدن خسته ای
که دور افتد از وصل پیوسته ای
سواران چابک سرد، گردمی
بسازند با پای آهسته ای
نمی دانم از زورمندان درست
جلادت نمودن بر اشکسته ای
به پایش فرو رفته خار جفا
ز دستش درافتاده گل دسته ای
چه داند که بر من چها می رود؟
ز دام محبت برون جسته ای
کجا غصهٔ دل تواند نهفت؟
چو من رخ به خون جگر شسته ای
بگو، ای صبا، قصهٔ اوحدی
چو پرسندت از حال پابسته ای