گرچه صد بارم برانند از برت

تا ابد منظور جانی، زانکه دل

زاهد از سر تو ز آن رو غافلست

هر صباحی تازه گردد جان ما

همچو جان وصل تو ما را در خورست

هر چه بود اندر سر کار تو شد

شیر گیران پلنگ انداز را

بر نگیرد سر ز خط امر تو